DE FINALE

Met een gemengd gevoel van een naderend einde van dit geweldig avontuur🇳🇴💪🇸🇪 ... en het vooruitzicht terug herenigd te worden met mijne schat🥰 ... pak ik voor een laatste keer, blindelings, mijn trouwe Osprey rugzak in. Vandaag val ik Nidaros/Tondheim aan. Lowa en Renegade staan ongeduldig te wachten om de laatste 31 kilometers op te vreten 🥾🥾.

Stein, de vriendelijke en zeer behulpzame uitbater, zet mij netjes terug af in Folden Gård waar ik gisteren ben gestopt. We zeggen 'geen vaarwel maar misschien tot ziens' ... En dan verdwijn ik voor de laatste maal in het groene, heerlijk ruikend bos. Het is ondertussen beginnen regen ... en het valt er met bakken uit. Dit zal zo blijven voor de rest van de dag⛈️⛈️⛈️ Het lijkt erop dat Viking Olav mij wil tegenhouden om Nidaros te bereiken ... maar dat zal niet pakken kerel💪.

'Mijn ziel is een storm, onstuitbaar en wild, en mijn wil is sterker dan het hardste staal. Door regen en ijzige nevel, door de hinderlagen van Viking Olav, zal ik mijn weg vinden. Want Nidaros wacht, met zijn eeuwenoude geheimen en beloften, en geen enkel obstakel kan het vurig verlangen in mijn borst doven' 😱

De eerste 14 kilometers is het alweer klimmen en klauteren over trage eenmanspaadjes bezaaid met wortels en glibberige keien. Het is echt opletten om niet uit te glijden ... wat een paar keer bijna het geval was. De regen doet er uiteraard gene deugd aan. Ik ben echt blij dat ik opnieuw mijn trouwe wandelstokken bij heb. Elke stap die ik zet, elke rots die ik trotseer wordt ondersteund door hun onwrikbare kracht. Zij geven mij de stabiliteit die ik nodig heb, de zekerheid op oneffen terrein. Een goede raad, van tante Kaat, aan alle kandidaat Olavspad-stappers .... NEEM WANDELSTOKKEN MEE!!!

Een kleine 4 uur zal ik nodig hebben om de eerste kilometers te overbruggen. Dan is het tijd om te schuilen in een bushokje en om mijn lunch te verorberen. Ik verwen mijzelf met 2 heerlijke, warme, zelfgemaakte koffietjes. Ik heb al veel deugd en genot gehad van mijn MSR-Vuurtje😉.

Vanaf nu is het geworstel definitief gedaan en verlaat ik het bos. Via een voetgangerstunnel passeer ik de E6 en vervolg mijn weg aan de andere kant. Ik loop via een mooi pad doorheen Gerstakkers met een prachtig uitzicht over het Trondheimford. Jammer van de regen en het beperkte zicht ... maar het blijft mooi. Ik ontwaar de zee doorheen de laaghangende regenwolken. Het heeft iets😉. De kilometers smelten weg onder mijn rubberen zolen terwijl ik het voorstedelijke gebied betreed. De stille natuur maakt plaats voor de opdringerige geluiden van een grootstad. Het bruisend lawaai snijdt en doet pijn aan mijn oren😌. 

Via mooi aangelegde wandelpaden, langsheen de kustlijn, nader ik het centrum. Ik ontwaar in de verte de spitstoren van de kathedraal. Jajaaa .... het zijn de laatste meters. Via een vidoecall met mijne schat maakt ook zij de laatste meters live mee en mijn aankomst.

En plots sta ik daar ... uitgeregend tot op het bot .. aan kilometer nul tegenover de kathedraal. Dit was het dan🤔.

'het gaat niet om de bestemming, maar om de weg ernaar toe'

Een gevoel van trots en fierheid overvalt mij. Ik heb het toch maar geflikt, denk ik dan😉. Een geweldig avontuur doorheen prachtige natuur, in een uitdagende omgeving ... met tientallen toffe en interessante ontmoetingen.  

OLAVSPAD 2024 .... U WAS GEWELDIG

Lieve schat Katrien, vrouw van mij .... Uit de grond van mijn hart ... een welgemeende DANK U WEL dat ik dit avontuur mocht aangaan. You are the best 😍🥰😍

Ps: nog een verslagje volgt zaterdag😉